Konsert: Paul Gilbert

Tid: 30.september 2008
Stad: Smuget, Oslo

Store planar om å legge ut konsertomtalar har det siste halvåret blitt forpurra av rein neglisjering. Dette skal no rettast opp i, og vi startar med gitarvirtuoso Paul Gilbert, som var innom hovudstaden vår i fjor haust.

Gilbert er mest kjend fra perioden i Mr. Big rundt starten av nittitallet, og har også ei rekke utgjevingar med teknikkbandet Racer X bak seg. Hausten 2008 turnerte han med soloalbumet ”Silence Followed by a Deafening Roar” i bagasjen, og Smuget i Oslo fekk æra av å huse Gilbert med band på en tysdagskveld. Med seg hadde Gilbert bassist, trommis og kona på keyboards.

Oppmøtet var greit nok i antal, majoriteten var av hannkjønn og mellom 25 og 45 år, mange av desse truleg gitarister på eit eller anna nivå. Om mange fekk øvingslyst av konserten veit eg ikkje. Ein konsert med ein mann som Paul Gilbert kan ha to mogelege effektar på ein gjeng med hobbygitaristar; enten blir ein superinspirert og nyttar den neste månaden til å prøve å lære seg å spele fortest mogeleg, eller så drar ein heim og knuser gitaren fordi det rett og slett ikkje er vits i å prøve meir. (”Så god blir eg aldri allikkavel…”).

Eg vel å gå bort frå eigne indelingar, og plasserer meg sjølv i ein slags mellomposisjon. Vel har eg ein del øvingstimar med gitaren bak meg sjølv, men å komme opp på SuperGilbert sitt nivå er berre å gløyme først som sist. Det var berre å slappe av og nyte instrumentallåtene med dei perfekt utført soloane. Setlista var ein miks av sololåtar, Racer X-låtar (deriblant sjølvsagt låten med den høvande tittelen ”Technical Difficulties”), og ein og anna Mr.Big-skatt (”Green-Tinted Sixties Mind” og ”Daddy, Brother, Love, Little Boy”). Solokatalogen til gitarhelten har eg ikkje så god kjennskap til, men kjente igjen ”Down to Mexico”, som er ein flott liten sak. Vokalen på dei nemnde låtene trakterte Gilbert sjølv, og det fungerte berre fint.

Gilbert er lågmælt og fleipete, og Smuget passar ypperleg for konsertar av denne storleiken. Yngwie Malmsteen hadde kanskje ikkje passa like godt i lokalet, som gjerne ikkje hadde hatt plass til egoet hans, men ein aften med Paul Gilbert er berre kos. Kom snart tilbake! Opptaket nedanfor er frå same turneen, og gjev eit godt bilete av kva type oppleving ein Paul Gilbert-konsert er...